รอบสัปดาห์ที่ผ่านมา เกิดอาการตีบตันทางความคิด
เหมือนก๊อกจินตนาการถูกปิดไปอย่างกระทันหัน
ขาดความเพลิดเพลิน ขาดความสุขไปโข...
อาจเพราะทำงานหนักเกินไป จนไม่มีเวลาปล่อยใจให้ได้หยุดพักบ้าง
อาจเพราะหวังในสิ่งที่ไม่แน่นอน จนตัวเองต้องไปกังวลกับความหวังซะเอง
รู้ทั้งรู้ ว่าควรจะคิดอย่างไรถึงจะผ่อนคลาย แต่มือยังคงยึดเหนี่ยวไว้ไม่ยอมปล่อย
ยึดไว้จนมือล้า และใจเริ่มอ่อนแรง...
เมื่อใจอ่อนแอ ทุกข์เล็กทุกข์น้อย ก็ทำร้ายเราได้มากกว่าที่เคย...
คงได้เวลาหลบไปพัก ไปหาจุดสมดุลให้ตัวเองบ้าง
ให้ตัวเองได้ทำความรู้จักกับตัวเองมากขึ้นอีก กว่านี้...
ดวง
20070614 11:44
Thursday, June 14, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
9 comments:
ใช่น่ะพี่ บางครั้งเมื่อมีเวลาให้กับตัวเอง คนเรามักจะไม่ปล่อยวางกับเรื่องงาน ด้วยเพราะเหตุผล
อะไรต่างๆ นาๆ
ผมก็ว่าถ้าเราได้พักผ่อนเต็มที่ ได้อยู่คนเดียวบ้าง ได้ไปเที่ยวที่ต่างๆ ก็จะได้เห็นอะไรเยอะขึ้น มี idea เยอะขึ้นทีเดียว
ดังนั้นแล้ว...
ลาวจ๋า เวียดนามจ๋า รอหน่อยนะจ๊ะ
ปลายปีเจอกันจ๊ะ...
ไปด้วยยยย จะพยายามมปายให้ได้ :D
งั้นเด๋วเดือนตุลาจะส่ง schedule ไปให้ดูนะ แล้วค่อยมาลุ้นกันว่าจะปลีกตัวจากงานและเรียนมาได้หรือเปล่า? :-)
这是一种拿不起,放不下的心态
(เอามาจากในหนังสือเรียน)
แล้ว Beijing Beijing อ่ะคะ..
ไม่มีในลิสต์เหรอคะ
อืมใช่ Beijing Beijing ก็อยากไป
ขายไต ไปเที่ยวดีกว่า... :-D
จะดีเหรอคะ...
เคยไหม สักปีละครั้งจะรู้สึกเหมือนมันอ้างว้าง ว้าเหว่ ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม อาจจะเกิดจากความเครียดจากงานจากการเรียน แต่พอได้ไปทำอะไรคนเดียว ดูหนังคนเดียว เที่ยวคนเดียว เหมือนไปรีเซ็ทตัวเอง แล้วเราก็กลับมาใหม่ พร้อมจินตนาการที่กว้างใหญ่กว่าเดิม
บางที... ถ้าเราได้มีโอกาสมองลึกไปในตัวตนตัวเอง
เราอาจพบว่า...เราเองไม่ได้ต้องการอะไรมากมาย อย่างที่เราไขว่ขว้าอยู่ในทุกๆวัน
ในสุดท้ายแล้ว... เพียงความสงบของจิดใจก็พอเพียง
Post a Comment