เจ็ดวันต่าง...แต่มุมเดิม#7

เรื่องของบุญชู...

เมื่อทุกคนถึงทางแยกจะต้องเลือก แต่ละคนก็เลือกเส้นทางที่ตัวเองคิดว่าดีที่สุด
บุญชูก็เช่นกัน...
แม้ว่าในบางครั้งเราก็อยากจะกลับไปลองดูอีกทางว่าจะเป็นอย่างไร
แต่คงทำได้เพียงกระพริบตาปริบๆ...
ก็ในเมื่อตัวเราไม่สามารถทนกับแรงฉุดกระชากของเวลา เพื่อให้อยู่กับปัจจุบันได้
เราจึงต้องปล่อยให้ทางที่ไม่ได้เลือกเดินเป็นเพียงอดีต...

ยามเย็น...บุญชูนั่งกอดเขา อยู่ริมแม่น้ำ มองสายน้ำที่ทอดยาว
วันนี้เป็นวันหยุด เพื่อนสนิทเลยชวนเขาออกมาเดินเล่นกันในสวนสาธารณะ
สวนสาธารณะในวันหยุดจะมีการแสดงของกลุ่มต่างๆ เข้ามาสร้างความบันเทิงให้กับผู้ที่เข้ามาพักผ่อนอยู่มากมาย
แต่เขาเลือกที่จะนั่งดูสายน้ำไหล แทนที่จะไปดูการแสดงที่จัดในวันหยุดของสวนแห่งนี้เหมือนเพื่อนสนิท

"นั่งคิดอะไรอยู่เหรอ" เพื่อนสนิทถาม หลังจากกลับมาจากการดูแสดงและนั่งลงข้างๆ

เรื่องเดิมหน่ะแหล่ะ... บุญชูตอบ แต่ตายังคงมองไปยังสายน้ำที่ยังไหลอย่างไม่มีทางไหลกลับไปยังสิ่งที่มันเคยมาได้
เหมือนเวลาที่ไหลผ่านเราไปโดยที่เราไม่รู้ตัว...

"นายจะกังวลอะไรกับอดีตหล่ะ ชีวิตเราต้องก้าวไปในอนาคตนะ"
เพื่อนสนิทตบบ่าบุญชู แล้วชี้นิ้วมือไปข้างหน้า

เรารู้หว่ะ...
เรารู้ถึงขั้นว่า ตอนที่เราเลือกที่จะตัดสินใจอย่างนี้
ในอนาคตเราอาจจะต้องมานั่งเศร้ารอคนมาตบบ่าแล้วพูดอย่างนายเนี่ยแหล่ะ...
นายรู้ไม๊...ตอนคบกับเธอคนนั้น เรารู้สึกดีมากๆ เราไม่เคยรู้สึกกับใครอย่างนี้มาก่อนจริงๆ
แต่เราไม่สามารถจะบอกความรู้สึกที่เรามีกับเธอได้มากเท่าที่เราต้องการ
อย่างมากเราก็เพียงแค่บอกเค้าว่า "เราคิดถึง"
เพราะเรารู้อยู่แก่ใจว่าเธอมีแฟนอยู่แล้ว...

"ทำไมนายต้องมาแคร์กับแฟนเธอด้วย นี่มันยุคอะไรแล้ว
คนทุกคนมีสิทธิ์เลือกคนที่ดีที่สุดสำหรับตัวเอง
ถ้านายดีกว่าแฟนเธอ แล้วเธอเลือกนายก็แฟร์ดีอยู่แล้วนี่" เพื่อนสนิทถาม

เราไม่ได้แคร์แฟนเธอ เราแคร์เธอ เราแคร์คนที่เรารัก....
เราแคร์ความรู้สึกของคนที่เรารัก...
เราว่า ชีวิตคนมันไม่เหมือนขับรถ ที่สามารถเลือกว่าจะเลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวาได้ตามต้องการ
มันยังมีสิ่งที่เรียกว่าความรู้สึก ความสัมพันธ์อยู่
มันคงเป็นสถานการณ์ที่ลำบากมากสำหรับเธอ ถ้ามีเราเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย
เราไม่อยากให้เธอรู้สึกว่าเธอเป็นคนทำให้แฟนที่กำลังคบกันเสียใจ และให้เธอรู้สึกว่าเธอเป็นคนผิด
มันจะดีกว่าถ้าจะเลิก ก็เป็นเหตุผลของคนสองคน ไม่ใช่สาม...
อย่างน้อยความสัมพันธ์ที่เหลือก็คงพอจะเป็นเพื่อนกันได้...
และเมื่อเราตัดสินใจที่จะรักษาความรู้สึกเธอ ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอ
อนาคต เราก็คงต้องมาดูแลใจตัวเองเช่นกัน...

"อืม...เราเข้าใจ คนแต่ละคนก็มีเหตุผลกันไปคนละแบบ แต่นายก็อย่าไปเครียดมันนักเลย
ถ้ามีอะไรให้เราช่วยก็บอกละกัน"

ช่วยเหรอ... อืม...เออนี่ถามหน่อยเถอะ บุญชูขยับตัวและหันหน้าไปถาม
"อะไรเหรอ??" เพื่อนสนิทมองหน้าอย่างสงสัย
คือตัวนายก็อ้วนๆ หน้าตาก็ออกไปทางญี่ปุ่นอยู่
มือกับเท้านายก็ป้อมๆ แถมเสื้อกับกางเกงที่ใส่ก็เป็นสีน้ำเงินตลอดอีก
ลิ้นชักบ้านนายมีไทม์แมชชีนป่าว??...









ปล. จบแล้วครับ เจ็ดวันต่าง...แต่มุมเดิม ผมพยายามให้มีเรื่องราวในแบบที่ต่างๆกันในแต่ละวัน
คงพออ่านกันได้นะครับ...


ดวง
20070513 12:44