เจ็ดวันต่าง...แต่มุมเดิม#2

วันอาทิตย์

แวะไปงานบวชก้องเพื่อนสมัยมัธยม ตอนช่วงเช้า เพื่อนร่วมห้องติดธุระกันหลาย
สุดท้ายเหลืออยู่ 2 ผม กับ เกียรติ์...

นั่งคุยกับเกียรติ์ จนเหมือนไม่ได้มางานบวช
แต่เป็นรายการทอร์กโชว์ โดยสลับกันเป็นพิธีกร
คุยกันตั้งแต่ สารทุกสุขดิบ การงาน ชีวิตคู่ ความหวัง ความฝัน ลามไปถึงแผนการในอนาคต
มีพักเบรกโฆษณาเป็นจังหว่ะ สปอนเซอร์คือความเงียบ...

เกียรติ์เป็นคนใจเย็นมาก คุยด้วยแล้วให้ความรู้สึกเหมือนไม่ได้คุยกันในวัด
แต่เป็นทอร์กโชว์บนหาดทรายริมทะเล ที่ไม่มีเก้าอี้สำหรับพิธีกร แต่เป็นเปลผ้าใบ

แม้ว่าเราจะคุยกันหลายเรื่อง แต่สิ่งที่ผมสัมผัสได้เป็นความสงบในบทสนทนา
การได้คุยกันในช่วงวัยปัจจุบัน
ทำให้ผมได้มองย้อนกลับไปยังครั้งก่อนที่เรายังเป็นเด็กเสื้อขาว กางเกงดำขาสั้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ
ความมีสีสัน ความคึกคะนองในบทสนทนาตอนนั้น สะท้อนตัวเราอะไรในเวลานี้...

ครั้งเมื่อชีวิตถึงทางแยกที่ต้องเลือกเดิน...
เราต่างเลือกเดินไปในทางแยกที่คิดว่าจะเป็นจุดหมายของอนาคตต่างๆกัน
เราต่างเจอสิ่งรอบข้างรายทางให้เราได้พบปะสะสมไว้เป็นประสบการณ์
และเปลี่ยนเราให้เป็นเราในวันนี้...
แต่ทางที่เลือกเดินของแต่ละคน ที่ไม่ว่าจะเจออีกสักกี่ทางแยก
มันต้องมีบ้าง ที่ทางแยกนั้นจะเป็นจุดตัดของทางเดินของคนสองคนให้พบเจอกันอีก
ให้เราได้ถามไถ่ ถึงเส้นทางของกันและกัน
และเมื่อถึงเวลา...เราก็ต้องเดินไปตามเส้นทางที่เราเลือกต่อไป...


ดวง
20070507 12:12