วันพุธ
บ่อยครั้ง...เมื่อยังเด็ก
ผมมักชอบทอดใจไปเรื่อยๆ ยามฝนตก
จ้องมองหยดน้ำจากฟากฟ้ากลับสู่ผสุธาที่มันเคยจาก
ให้ผิวกายได้สัมผัสความชุ่มฉ่ำของละอองน้ำ
พร้อมสูดไอดินเคล้ากลิ่นต้นไม้ต้นหญ้า
ปัจจุบัน...หลายครั้ง หลายครา
ความรู้สึกดีๆเมื่อยังเยาว์ ถูกบดบังด้วยความหงุดหงิดจากสายฝน
ที่ทำให้เดินทางไม่สะดวกโดยไม่รู้ตัว...
เหตุใดนะ ถึงเป็นอย่างนี้...
เรามีทางเลือกที่จะเผชิญกับสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัวเราเสมอ
คงจะมีเพียงเราเท่านั้นที่จะต้องตัดสินใจ
ว่าจะยิ้มต้อนรับมัน เพื่ออยู่อย่างมิตร หรือจะเบือนหน้าหนี...
ดวง
20070509 11:32
Wednesday, May 9, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
อยู่ใต้ฟ้า ใยต้องกลัวฝน เกิดเป็นคนใย ต้องกลัวเมีย
ผมเมาๆแระ + ชิวๆๆ
อิอิ มาเยี่ยมเด้่อ ป๋าดวง
อ่าว ไหงมาเป็นกลอน
เห็นเค้าบอกว่าเมาแล้วพูดแต่ภาษาอังกฤษอย่างเดียว :-)
ฝืนยิ้มต้อนรับมีมั๊ยคะ...
แป่ว..
ฝืนยิ้ม... อย่างน้อยก็ได้ยิ้ม ;-)
Post a Comment